прагумава́ць, -му́ю, -му́еш, -му́е; -му́й; -мава́ны; зак., што.

Насыціць гумавай сумессю.

П. тканіну.

Прагумаваць плашч.

|| незак. прагумо́ўваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прагумава́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. прагуму́ю прагуму́ем
2-я ас. прагуму́еш прагуму́еце
3-я ас. прагуму́е прагуму́юць
Прошлы час
м. прагумава́ў прагумава́лі
ж. прагумава́ла
н. прагумава́ла
Загадны лад
2-я ас. прагуму́й прагуму́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час прагумава́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прагумава́ць сов. прорези́нить

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прагумава́ць, ‑мую, ‑муеш, ‑муе; зак., што.

Насыціць, пакрыць гумавай сумессю. Прагумаваць тканіну.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прорези́нить сов., техн. прагумава́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прагумо́ўваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да прагумаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прагумо́ўванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. прагумоўваць — прагумаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прагумава́ны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад прагумаваць.

2. у знач. прым. Насыпаны, пакрыты гумавай сумессю, з гумавай праслойкай. Прагумаваны плашч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)