правітамі́н
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
правітамі́н |
правітамі́ны |
| Р. |
правітамі́ну |
правітамі́наў |
| Д. |
правітамі́ну |
правітамі́нам |
| В. |
правітамі́н |
правітамі́ны |
| Т. |
правітамі́нам |
правітамі́намі |
| М. |
правітамі́не |
правітамі́нах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
правітамі́ны, ед. правітамі́н, -ну м. провитами́ны
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
правітамі́ны, ‑аў; адз. правітамін, ‑у, м.
Рэчывы, з якіх у арганізме жывёлы могуць утварацца вітаміны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)