правіса́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. правіса́нне
Р. правіса́ння
Д. правіса́нню
В. правіса́нне
Т. правіса́ннем
М. правіса́нні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

правіса́нне ср. провиса́ние, прове́с м.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

правіса́нне, ‑я, н.

Дзеянне і стан паводле знач. дзеясл. правісаць — правіснуць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

праві́снуць, 1 і 2 ас. не ўжыв., -не; правіс, -сла; зак.

Апусціцца, прагнуўшыся ўсярэдзіне пад цяжарам.

Правады правіслі.

|| незак. правіса́ць, -а́е.

|| наз. правіса́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

провиса́ние правіса́нне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прове́с​II м. (прогиб под тяжестью), спец. прагі́н, -ну м.; праве́с, -су м.; (провисание) правіса́нне, -ння ср.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)