правяра́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. правяра́нне
Р. правяра́ння
Д. правяра́нню
В. правяра́нне
Т. правяра́ннем
М. правяра́нні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

правяра́нне ср. прове́рка ж.; испыта́ние; см. правяра́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

правяра́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. правяраць — праверыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прове́рка ж. праве́рка, -кі ж.; неоконч. правяра́нне, -ння ср.;

прове́рка докуме́нтов праве́рка (правяра́нне) дакуме́нтаў;

прове́рка зна́ний праве́рка ве́даў.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)