пра́ведніцкі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. пра́ведніцкі пра́ведніцкая пра́ведніцкае пра́ведніцкія
Р. пра́ведніцкага пра́ведніцкай
пра́ведніцкае		 пра́ведніцкага пра́ведніцкіх
Д. пра́ведніцкаму пра́ведніцкай пра́ведніцкаму пра́ведніцкім
В. пра́ведніцкі (неадуш.)
пра́ведніцкага (адуш.)		 пра́ведніцкую пра́ведніцкае пра́ведніцкія (неадуш.)
пра́ведніцкіх (адуш.)
Т. пра́ведніцкім пра́ведніцкай
пра́ведніцкаю		 пра́ведніцкім пра́ведніцкімі
М. пра́ведніцкім пра́ведніцкай пра́ведніцкім пра́ведніцкіх

Крыніцы: piskunou2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пра́веднік, -а, мн. -і, -аў, м.

1. У вернікаў: чалавек, які жыве праведным жыццём.

2. Чалавек, які ў сваіх дзеяннях кіруецца прынцыпамі сумленнасці, справядлівасці (іран.). У выразе: спаць сном праведніка (разм., жарт.) — спаць спакойна, ціха, мірна.

|| ж. пра́ведніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

|| прым. пра́ведніцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)