правары́ць, -ару́, -а́рыш, -а́рыць; -а́раны; зак., што.

1. Доўгай варкай давесці да поўнай гатоўнасці.

П. мяса.

2. Правесці які-н. час, варачы што-н.

|| незак. права́рваць, -аю, -аеш, -ае (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

правары́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. правару́ права́рым
2-я ас. права́рыш права́рыце
3-я ас. права́рыць права́раць
Прошлы час
м. правары́ў правары́лі
ж. правары́ла
н. правары́ла
Загадны лад
2-я ас. правары́ правары́це
Дзеепрыслоўе
прош. час правары́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

правары́ць сов., в разн. знач. провари́ть;

ры́бу трэ́ба як след п. — ры́бу на́до как сле́дует провари́ть;

усю́ ра́ніцу п. варэ́нне — всё у́тро провари́ть варе́нье;

п. шво — тех. провари́ть шов

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

правары́ць, ‑вару, ‑варыш, ‑варыць; зак., што.

1. Доўга варачы, давесці да поўнай гатоўнасці.

2. Спец. Запоўніць зварное шво расплаўленым металам.

3. і без дап. Варыць некаторы час.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

провари́ть сов., в разн. знач. правары́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

права́раны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад праварыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

права́рваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да праварыць (у 1, 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

права́рванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле дзеясл. праварваць — праварыць (у 1, 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Про́вар ’вінакурня, бровар’ (Нас., Др.-Падб.; брасл., Рам., 8; Грыг., Мік., Янк. 2, Сл. ПЗБ), про́раў (Сл. ПЗБ). З бровар (гл.) пад уплывам правары́ць. Сюды ж права́рня ’вінакурня’ (Нас.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ *Прапека, пропэка ’здобны пірог’ (Сл. Брэс.). Зваротны дэрыват ад прапячы < пячы з узнаўленнем першаснага ‑к‑, гл. прапячы ’спячы’: свежага хлеба прапякла (ігн., Сл. ПЗБ); да семантыкі прэфікса параўн. праварыць ’зварыць’ (ТС).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)