правады́рскі
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
правады́рскі |
правады́рская |
правады́рскае |
правады́рскія |
| Р. |
правады́рскага |
правады́рскай
правады́рскае |
правады́рскага |
правады́рскіх |
| Д. |
правады́рскаму |
правады́рскай |
правады́рскаму |
правады́рскім |
| В. |
правады́рскі (неадуш.)
правады́рскага (адуш.) |
правады́рскую |
правады́рскае |
правады́рскія (неадуш.)
правады́рскіх (адуш.) |
| Т. |
правады́рскім |
правады́рскай
правады́рскаю |
правады́рскім |
правады́рскімі |
| М. |
правады́рскім |
правады́рскай |
правады́рскім |
правады́рскіх |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
правады́рскі предводи́тельский
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
правады́рскі, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да правадыра, уласцівы правадыру.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
правады́р, -а́, мн. -ы́, -о́ў, м.
1. Кіраўнік грамадскага руху, партыі.
2. Чалавек, які стаіць на чале каго-, чаго-н., кіруе кім-, чым-н.
П. войска. П. племя.
|| прым. правады́рскі, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
предводи́тельский
1. правады́рскі; кіраўні́чы, завада́тарскі, завада́тайскі;
2. марша́лкаўскі, прадвадзі́цельскі; см. предводи́тель;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)