правава́цца
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
праву́юся |
праву́емся |
| 2-я ас. |
праву́ешся |
праву́ецеся |
| 3-я ас. |
праву́ецца |
праву́юцца |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
правава́ўся |
правава́ліся |
| ж. |
правава́лася |
| н. |
правава́лася |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
праву́йся |
праву́йцеся |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| цяп. час |
праву́ючыся |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Правава́цца ’судзіцца, мець цяжбу’ (Нас.; віл., Сл. ПЗБ), ’спрачацца, сварыцца’ (Сл. ПЗБ, Сцяшк. Сл.), ’апраўдвацца’ (Шат.), правува́ты ’крыўдзіцца’ (Сл. Брэс.), ст.-бел. правоватися ’кіравацца прававымі нормамі, судзіць па закону’ (Ст.-бел. лексікон). Да пра́ва (гл.); першапачаткова ’дамагацца права’. Сюды ж прасова́ць ’кіраваць’ (ТС).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)