прабітны - Пошук

прабітны́

прыметнік, якасны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	прабітны́	прабітна́я	прабітно́е	прабітны́я
Р.	прабітно́га	прабітно́й прабітно́е	прабітно́га	прабітны́х
Д.	прабітно́му	прабітно́й	прабітно́му	прабітны́м
В.	прабітны́ (неадуш.) прабітно́га (адуш.)	прабітну́ю	прабітно́е	прабітны́я (неадуш.) прабітны́х (адуш.)
Т.	прабітны́м	прабітно́й прабітно́ю	прабітны́м	прабітны́мі
М.	прабітны́м	прабітно́й	прабітны́м	прабітны́х

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прабітны́ разг., см. прабіўны́ ²

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прабітны́, ‑ая, ‑ое.

Разм. Тое, што і прабіўны (у 2 знач.). Прабітная і хітрая, .. [Аўдотка] табе ўсюды дапне. Вітка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

◎ Прабі́тнік ’непаседа’ (Інстр.), прабітны ’пранырлівы’ (Мат. Гом.). Да прабіць. Параўн. таксама разбітым (гл.), рус. пробойный ’пранырлівы’, чэш. probity ’пранырлівы, пракуда; махляр’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Verbum