прабі́рка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. прабі́рка прабі́ркі
Р. прабі́ркі прабі́рак
Д. прабі́рцы прабі́ркам
В. прабі́рку прабі́ркі
Т. прабі́ркай
прабі́ркаю		 прабі́ркамі
М. прабі́рцы прабі́рках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

прабі́рка ж. проби́рка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прабі́рка, ‑і, ДМ ‑рцы; Р мн. ‑рак; ж.

Шкляная трубачка з дном, якая выкарыстоўваецца ў лабараторнай практыцы. У кутку стаяў стол, а на ім мноства прабірак і шклянак. Асіпенка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Прабі́рка ’шкляная трубачка з дном’ (ТСБМ). З рус. проби́рка ’тс’, утворанага ад *пробировать < ням. probieren. Адносна рус. слова гл. Праабражэнскі, 2, 128; Фасмер, 3, 370. Параўн. проба.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

проби́рка прабі́рка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

раздушы́цца сов. раздави́ться;

прабі́рка ~шы́лася пры пераво́зцы — проби́рка раздави́лась при перево́зке

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)