Verbum

анлайнавы слоўнік

прабіва́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прабіва́нне ср.

1. пробива́ние, проби́вка ж.; прола́мывание, продыря́вливание;

2. нака́лывание; проса́живание;

3. прока́лывание, протыка́ние;

1-3 см. прабіва́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прабіва́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле дзеясл. прабіваць — прабіць (у 1, 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прабі́ць, -б’ю́, -б’е́ш, -б’е́; -б’ём, -б’яце́, -б’ю́ць; -біў, -біла; -бі; -біты; зак.

1. гл. біць.

2. што. Ударамі або іншым спосабам зрабіць адтуліну, праход у чым-н.

П. адтуліну ў сцяне.

П. сабе дарогу (перан.: дасягнуць поспеху).

3. што. З цяжкасцю дабіцца ажыццяўлення чаго-н.

П. праект будаўніцтва Дома культуры.

|| незак. прабіва́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е (да 2 і 3 знач.).

|| наз. прабіва́нне, -я, н. (да 2 і 3 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

перфара́цыя, -і, ж. (спец.).

Прабіванне адтулін перфаратарам, а таксама самі гэтыя адтуліны.

|| прым. перфарацы́йны, -ая, -ае.

Перфарацыйная карта.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прокола́чивание прабіва́нне, -ння ср.;