прабуры́ць гл. бурыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прабуры́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. прабуру́ прабу́рым
2-я ас. прабу́рыш прабу́рыце
3-я ас. прабу́рыць прабу́раць
Прошлы час
м. прабуры́ў прабуры́лі
ж. прабуры́ла
н. прабуры́ла
Загадны лад
2-я ас. прабуры́ прабуры́це
Дзеепрыслоўе
прош. час прабуры́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прабуры́ць сов., тех., в разн. знач. пробури́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прабуры́ць, ‑буру, ‑бурыш, ‑бурыць; зак., што.

1. Прасвідраваць буравымі інструментамі.

2. і без дап. Бурыць некаторы час.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

буры́ць, буру́, бу́рыш, бу́рыць; незак., што.

1. Разбураць, рушыць.

Б. стары хлеў.

2. Свідраваць, прабіваць грунт спецыяльным інструментам.

|| зак. прабуры́ць, -буру́, -бу́рыш, -бу́рыць; -бу́раны.

|| наз. бурэ́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пробури́ть сов., в разн. знач. прабуры́ць;

пробури́ть сква́жину прабуры́ць свідраві́ну.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прабу́раны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад прабурыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

забури́ть​I сов., техн. (пробурить) прабуры́ць, прасвідрава́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)