прабу́раны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. прабу́раны прабу́раная прабу́ранае прабу́раныя
Р. прабу́ранага прабу́ранай
прабу́ранае		 прабу́ранага прабу́раных
Д. прабу́ранаму прабу́ранай прабу́ранаму прабу́раным
В. прабу́раны (неадуш.)
прабу́ранага (адуш.)		 прабу́раную прабу́ранае прабу́раныя (неадуш.)
прабу́раных (адуш.)
Т. прабу́раным прабу́ранай
прабу́ранаю		 прабу́раным прабу́ранымі
М. прабу́раным прабу́ранай прабу́раным прабу́раных

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прабу́раны

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. прабу́раны прабу́раная прабу́ранае прабу́раныя
Р. прабу́ранага прабу́ранай
прабу́ранае		 прабу́ранага прабу́раных
Д. прабу́ранаму прабу́ранай прабу́ранаму прабу́раным
В. прабу́раны (неадуш.)
прабу́ранага (адуш.)		 прабу́раную прабу́ранае прабу́раныя (неадуш.)
прабу́раных (адуш.)
Т. прабу́раным прабу́ранай
прабу́ранаю		 прабу́раным прабу́ранымі
М. прабу́раным прабу́ранай прабу́раным прабу́раных

Кароткая форма: прабу́рана.

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прабу́раны тех. пробурённый

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прабу́раны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад прабурыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пробурённый прабу́раны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пакары́цца, ‑каруся, ‑корышся, ‑корыцца; зак., каму-чаму.

1. Падпарадкавацца чыёй‑н. сіле, уладзе, выявіўшы пакорлівасць. [Адам:] — Ёсць, брат, у горадзе людзі, якія не пакарыліся і не пакарацца нахабным заваёўнікам... Якімовіч. // перан. Паддацца чыім‑н. намаганням, стаць асвоеным. У [свідравіны], якія былі прабураны вакол ствалоў, пусцілі мароз, і злосныя плывуны пакарыліся. Кулакоўскі. Каб быць пакарыцелем свету, Не толькі зямлёю трэба ўладаць, А трэба ўзняцца На сінюю гладзь — І неба павінна табе папарыцца! Чарот.

2. Змірыцца з чым‑н., адмовіўшыся ад барацьбы. Ты не спяшайся лёсу пакарыцца: Пакліч мяне. Пакліч. І я прыйду. Чэрня.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)