прабуджа́ць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. прабуджа́ю прабуджа́ем
2-я ас. прабуджа́еш прабуджа́еце
3-я ас. прабуджа́е прабуджа́юць
Прошлы час
м. прабуджа́ў прабуджа́лі
ж. прабуджа́ла
н. прабуджа́ла
Загадны лад
2-я ас. прабуджа́й прабуджа́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час прабуджа́ючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прабуджа́ць несов. пробужда́ть; см. прабудзі́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прабуджа́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да прабудзіць (у 1, 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прабу́джваць несов., см. прабуджа́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прабуджа́цца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.

1. Незак. да прабудзіцца.

2. Зал. да прабуджаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прабуджэ́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. прабуджаць, прабуджваць — прабудзіць і стан паводле знач. дзеясл. прабуджацца, прабуджвацца — прабудзіцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прабуджа́цца несов., возвр., страд. пробужда́ться; см. прабудзі́цца, прабуджа́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)