прабрыва́ць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. прабрыва́ю прабрыва́ем
2-я ас. прабрыва́еш прабрыва́еце
3-я ас. прабрыва́е прабрыва́юць
Прошлы час
м. прабрыва́ў прабрыва́лі
ж. прабрыва́ла
н. прабрыва́ла
Загадны лад
2-я ас. прабрыва́й прабрыва́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час прабрыва́ючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прабрыва́ць несов., в разн. знач. пробрива́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прабрыва́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да прабрыць (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прабры́ць, -ры́ю, -ры́еш, -ры́е; -ры́ты; зак., што.

Выбрыць палоску паміж валасамі.

|| незак. прабрыва́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прабрыва́цца, ‑аецца; незак.

Зал. да прабрываць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)