прабо́йка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. прабо́йка прабо́йкі
Р. прабо́йкі прабо́ек
Д. прабо́йцы прабо́йкам
В. прабо́йку прабо́йкі
Т. прабо́йкай
прабо́йкаю		 прабо́йкамі
М. прабо́йцы прабо́йках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прабо́йка ж. (ручной инструмент) пробо́йка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прабо́йка, ‑і, ДМ ‑бойцы; Р мн. ‑боек; ж.

Інструмент для прабівання, высякання дзірак, узораў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пробо́йка ж.

1. (действие) прабіва́нне, -ння ср.;

2. (ручной инструмент) прабо́йка, -кі ж.;

3. (материал, которым пробивают, конопатят) па́кулле, -лля ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)