прабе́льванне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. прабе́льванне
Р. прабе́львання
Д. прабе́льванню
В. прабе́льванне
Т. прабе́льваннем
М. прабе́льванні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прабе́льванне ср. пробе́ливание, пробе́лка ж.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прабе́льванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле дзеясл. прабельваць — прабяліць (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прабе́льны I (к прабе́лка, прабе́льванне) пробе́льный;

п. цэх — пробе́льный цех

прабе́льны II (к прабе́л) тип. пробе́льный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)