по́швырак

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. по́швырак по́швыркі
Р. по́швырка по́швыркаў
Д. по́швырку по́швыркам
В. по́швырак по́швыркі
Т. по́швыркам по́швыркамі
М. по́швырку по́швырках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

по́швырак, -рку, м. (разм.).

1. Кідок з сілай.

Ад яго пошвырку разбягаюцца куры ва ўсе бакі.

2. Імклівы рух.

П. наперад.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

по́швырак, -рка м.

1. разг. бросо́к, швыро́к;

2. спорт. швыро́к

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

по́швырак, ‑рку, м.

Разм.

1. Кідок. — Кыш, каб вы павыдыхалі!.. — і ляцяць ад Яначкавага пошвырку ўрассыпную куры і парасяты. Крапіва.

2. у знач. прысл. по́швыркам. Кідком.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

швыро́к

1. (бросок) разг. по́швырак, -рка м.;

2. (дрова) дрэ́ўкі, род. дрэ́вак ед. нет;

3. спорт. по́швырак, -рка м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)