по́хвенны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. по́хвенны по́хвенная по́хвеннае по́хвенныя
Р. по́хвеннага по́хвеннай
по́хвеннае		 по́хвеннага по́хвенных
Д. по́хвеннаму по́хвеннай по́хвеннаму по́хвенным
В. по́хвенны (неадуш.)
по́хвеннага (адуш.)		 по́хвенную по́хвеннае по́хвенныя (неадуш.)
по́хвенных (адуш.)
Т. по́хвенным по́хвеннай
по́хвеннаю		 по́хвенным по́хвеннымі
М. по́хвенным по́хвеннай по́хвенным по́хвенных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

по́хвенны анат., бот. влага́лищный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

по́хвенны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да похвы (у 1, 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

по́хва, -ы, мн. -ы, -аў, ж.

1. Канцавы аддзел палавых праводных шляхоў у жанчыны.

2. Ніжняя частка ліста, якая ў выглядзе трубкі ахоплівае сцябло ў некаторых раслін.

3. Тое, што і ножны¹.

Выняць кінжал з похвы.

|| прым. по́хвенны, -ая, -ае (да 1 і 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

влага́лищный по́хвенны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

по́хвавы, см. по́хвенны

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)