поточи́тьII сов. патачы́ць;
моль поточи́ла сукно́ моль патачы́ла сукно́.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
поточи́тьI сов. (поострить) павастры́ць, (долго) папавастры́ць; (на точиле) патачы́ць, (долго, неоднократно) папатачы́ць, папато́чваць.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
папавастры́ць сов., разг. (долго) поточи́ть, поостри́ть
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
папатачы́ць и папато́чваць сов. (долго, неоднократно — на станке и т.п.) поточи́ть
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
павастры́ць сов.
1. (всё, многое) поостри́ть, наточи́ть;
2. (нек-рое время) поостри́ть, поточи́ть
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
памянці́ць сов.
1. (косу) поточи́ть (наждачной лопаткой, бруском);
2. перен., прост. потрепа́ть (языком)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Іспата́каць ’зрасходваць, выдаткаваць’ (чэрв., Сл. паўн.-зах.); параўн. рус. поток у выразе поток и разграбление ’поўнае разарэнне, разбурэнне, знішчэнне’, першапачаткова — мера пакарання ў старажытнарускай феадальнай дзяржаве, якая заключалася ў выгнанні з адабрэннем маёмасці (ССРЛЯ), уст. поточить ’раскрасці, разграбіць’, ст.-рус. потокъ, поточениѥ ’выгнанне, ссылка, зняволенне’, поточити ’саслаць у зняволенне, выгнаць’. Прэфіксальнае ўтварэнне ад *točiti (гл. тачыць). Фасмер, 3, 345.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
патачы́ць I сов. (на станке, точиле и т.п.)
1. (нек-рое время) поточи́ть;
2. (всё, многое) переточи́ть
патачы́ць II сов. (о червях и т.п.) источи́ть;
ша́шаль ~чы́ў — мэ́блю ша́шель источи́л ме́бель; (о мышах и т.п.) изгры́зть; (о кротах и т.п.) изры́ть
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)