по́тавы
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
по́тавы |
по́тавая |
по́тавае |
по́тавыя |
| Р. |
по́тавага |
по́тавай
по́тавае |
по́тавага |
по́тавых |
| Д. |
по́таваму |
по́тавай |
по́таваму |
по́тавым |
| В. |
по́тавы (неадуш.)
по́тавага (адуш.) |
по́тавую |
по́тавае |
по́тавыя (неадуш.)
по́тавых (адуш.) |
| Т. |
по́тавым |
по́тавай
по́таваю |
по́тавым |
по́тавымі |
| М. |
по́тавым |
по́тавай |
по́тавым |
по́тавых |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
тлушчапо́т, ‑у, М ‑поце, м.
Рэчыва, якое складаецца з сумесі выдзяленняў тлушчавых і потавых залоз авечак.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
по́ры, пор і пораў; адз. пора, ‑ы, ж.
1. Вельмі дробныя адтуліны потавых залоз на паверхні скуры чалавека і жывёл. У поры на пальцах і з тыльнага боку далоняў уеліся машыннае масла і метал. Б. Стральцоў. // Мікраскапічныя непатоўшчаныя месцы ў абалонках раслінных клетак, праз якія адбываецца абмен рэчываў паміж клеткамі.
2. Прамежкі паміж часцінкамі рэчыва.
[Ад грэч. poros.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)