постоя́нный

1. (всегдашний) пастая́нны, заўсёдны, заўсёдашні;

постоя́нные ве́тры заўсёдныя (заўсёдашнія) вятры́;

2. (неизменный) ста́лы; нязме́нны;

у него́ постоя́нный хара́ктер у яго́ ста́лы хара́ктар;

3. (верный) ве́рны; нязме́нны;

он постоя́нен в дру́жбе ён ве́рны ў сябро́ўстве;

4. (на долгий срок) пастая́нны, ста́лы;

постоя́нное расписа́ние ста́лы раскла́д;

постоя́нный ток пастая́нны ток;

постоя́нная величина́ ста́лая (пастая́нная) велічыня́;

постоя́нный капита́л пастая́нны капіта́л;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

заўсёдны всегда́шний; постоя́нный, неизме́нный;

з. спадаро́жнік — всегда́шний (постоя́нный, неизме́нный) спу́тник

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

непреходя́щий (постоянный) ста́лы; (вечный) ве́чны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

нязме́нлівы неизменя́емый, усто́йчивый, постоя́нный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пастая́нны постоя́нный;

п. кло́пат — постоя́нная забо́та;

○ ~нная велічыня́ — постоя́нная величина́;

п. ток — эл. постоя́нный ток;

п. лік — постоя́нное число́;

п. капіта́л — эк. постоя́нный капита́л

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

постпре́д (постоя́нный представи́тель) пастпрэ́д, -да м. (пастая́нны прадстаўні́к);

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пастпрэ́д м. (пастая́нны прадстаўні́к) постпре́д (постоя́нный представи́тель)

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

неизме́нный

1. (неизменяющийся) нязме́нны; (непоколебимый) непахі́сны; (постоянный) ста́лы, заўсёдны;

2. (верный) ве́рны;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

непреме́нный

1. (обязательный) абавязко́вы;

непреме́нное усло́вие абавязко́вая ўмо́ва;

2. (постоянный) уст. неадме́нны;

непреме́нный секрета́рь неадме́нны сакрата́р.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

◎ Пастая́нне ’даўгавечнасць чаго-н.’ (Шат.). Славен. postą‑ janje, серб.-харв. nöcTojan > e ’існаванне’. Семантыка бел. лексемы аформілася на бел. тэрыторыі пры ад’ідэацыі ц.-слав. посто*&ни* < постопти ’вытрымаць, працягвацца, пратрымацца’ і бел.-рус. пастаянны — постоянный ’бесперапынны, нязменны, разлічаны на доўгі час’. Апошняя лексема, як і пастаянства ’няспыннасць, нязменнасць’, ’вернасць, адданасць’ (ТСБМ), прыйшлі праз рус., ц.-слав. з паўднёваславянскіх моў.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)