поставе́ц м.
1. уст. (род шкафа для посуды) пасу́днік, -ка м.;
2. обл. (кувшин для кваса) збан, род. збана́ м.;
3. уст. (подставка для лучины) лучні́к, -ка́ м., дзед, род. дзе́да м., обл. свяце́ц, род. святца́ м.;
4. уст. (дорожный ящик, шкатулка) куфэ́рак, -рка м.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
◎ Паста́вец ’збан, посуд для вады, квасу’ (Растарг.), ’драўляны посуд для алею’ (Ян.), пастаучык ’пасудзіна’ (Нас., Бел. песні), малар. поставэць ’ражка, у якой замешвалі корм для свіней’ (Сл. Брэс.). Укр. постивець ’конаўка’, рус. пск. поставец, тамб., разан. постива ’збан, конаўка, фляга’, разан. поставил ’драўляная міска ў жабракоў’, серб.-харв. постава ’посуд, у які капае самагон’, дуброўніцк. ’від посуду’. Прасл. postavb, po$tavbCb < po‑staviti > nacTaeiu̯b < Taeiu̯b (гл.). Параўн. таксама рус. ставец ’посуд для піцця*
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
дзед I м.
1. (старый человек) стари́к, дед, де́душка;
2. (отец матери или отца) дед, де́душка;
3. разг. (обращение к старику) дед, де́душка;
◊ Дзед Маро́з — Дед Моро́з;
сле́дам за дзе́дам — сле́дом за де́дом; по приме́ру ста́рших;
дзяды́ і пра́дзеды — деды́ и пра́деды
дзед II м., уст. (подставка для горящей лучины) свете́ц, свети́льник, поставе́ц
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)