посла́нник

1. дипл. пасла́ннік, -ка м.;

2. (вестник) книжн., уст. паслане́ц, -нца́ м., вясту́н, род. вестуна́ м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пасла́ннік м., дип. посла́нник

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Пасла́ннік ’дыпламат рангам ніжэй за пасла’, ’пасланец’ (ТСБМ). З рус. посланник ’тс’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)