посла́нец уст. паслане́ц, -нца́ м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вясту́н (род. вестуна́) м. ве́стник, провозве́стник, посла́нец

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

паслане́ц, -нца́ м.

1. посла́нец;

2. на́рочный, гоне́ц

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

посы́льный сущ. пасы́льны, -нага м.; (посланец) паслане́ц, -нца́ м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Паслане́ц ’пасланы для выканання даручэнняў’ (ТСБМ, Грыг., Нас., Бяльк.; КЭС, лаг.; ТС). Укр. пасла́не́ць, рус. посла́нец, польск. posłaniec, н.-луж. posłanć, в.-луж. pósłanc, чэш., славац. poslanec, славен. od‑poslánec. Паўн.-слав. poslanьcь. Да слаць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)