посвяща́ть несов.

1. (кого, что, во что) дзялі́цца (з кім, чым, з чым); адкрыва́ць (каму, чаму, што); знаёміць (каго, што, з чым); інфармава́ць (каго, што, аб чым); раска́зваць (каму, чаму, пра што); уво́дзіць (каго, што, у што);

2. (кого, что, кому, чему) прысвяча́ць;

3. (возводить в звание) пасвяча́ць; см. посвяти́ть;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прысвяча́ць несов., в разн. знач. посвяща́ть; см. прысвяці́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пасвяча́ць несов. посвяща́ть; (в духовный сан — ещё) рукополага́ть; см. пасвяці́ць II 2

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

посвяща́ться

1. пасвяча́цца; см. посвяти́ться;

2. страд. прысвяча́цца; пасвяча́цца;

посвяща́ется па́мяти прысвяча́ецца па́мяці; см. посвяща́ть 2, 3;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

знаёміць (з кім, чым) несов.

1. (делать знакомыми) знако́мить; (рекомендовать) представля́ть (кому);

2. (давать представление о чём-л.) знако́мить, ознакомля́ть; (детально осведомлять) посвяща́ть (во что);

з. тава́рыша са сваі́мі пла́намі — знако́мить (ознакомля́ть) това́рища со свои́ми пла́нами; посвяща́ть това́рища в свои́ пла́ны

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

адкрыва́ць несов., в разн. знач. открыва́ть; (делиться с кем-л. чем-л. — ещё) посвяща́ть (кого во что); (части тела — ещё) обнажа́ть; см. адкры́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

та́йна та́йна, -ны ж.; таямні́ца, -цы ж.;

держа́ть в та́йне трыма́ць у та́йне (у таямні́цы);

посвяща́ть в та́йну адкрыва́ць та́йну;

вое́нная та́йна вае́нная та́йна;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

уво́дзіць несов.

1. в разн. знач. вводи́ть;

2. (устанавливать, заводить) вводи́ть; учрежда́ть;

3. (знакомить с чем-л.) посвяща́ть;

4. (делать употребляемым или действующим) вводи́ть;

1-4 см. уве́сці

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дзялі́цца несов.

1. в разн. знач. дели́ться; (з кім, чым; чым — ещё) посвяща́ть (кого, что; во что);

дз. апо́шнім кава́лкам хле́ба — дели́ться после́дним куско́м хле́ба;

сям’я́ пачала́ дз. — семья́ начала́ дели́ться;

цо́тныя лі́кі дзе́ляцца на два — чётные чи́сла де́лятся на два;

дз. з тава́рышам сваі́мі пла́намі — дели́ться с това́рищем свои́ми пла́нами; посвяща́ть това́рища в свои пла́ны;

2. страд. дели́ться; члени́ться; см. дзялі́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

посвяще́ние

1. (действие) адкрыва́нне, -ння ср.; азнаямле́нне, -ння ср.; інфармава́нне, -ння ср.; раска́званне, -ння ср.; увядзе́нне, -ння ср.; прысвячэ́нне, -ння ср.; пасвячэ́нне, -ння ср.; см. посвяти́ть, посвяща́ть;

2. (надпись в начале произведения) прысвячэ́нне, -ння ср.;

3. (возведение в сан) пасвячэ́нне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)