посвяща́ть несов.
1. (кого, что, во что) дзялі́цца (з кім, чым, з чым); адкрыва́ць (каму, чаму, што); знаёміць (каго, што, з чым); інфармава́ць (каго, што, аб чым); раска́зваць (каму, чаму, пра што); уво́дзіць (каго, што, у што);
2. (кого, что, кому, чему) прысвяча́ць;
3. (возводить в звание) пасвяча́ць; см. посвяти́ть;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
прысвяча́ць несов., в разн. знач. посвяща́ть; см. прысвяці́ць
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
пасвяча́ць несов. посвяща́ть; (в духовный сан — ещё) рукополага́ть; см. пасвяці́ць II 2
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
посвяща́ться
1. пасвяча́цца; см. посвяти́ться;
2. страд. прысвяча́цца; пасвяча́цца;
посвяща́ется па́мяти прысвяча́ецца па́мяці; см. посвяща́ть 2, 3;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
знаёміць (з кім, чым) несов.
1. (делать знакомыми) знако́мить; (рекомендовать) представля́ть (кому);
2. (давать представление о чём-л.) знако́мить, ознакомля́ть; (детально осведомлять) посвяща́ть (во что);
з. тава́рыша са сваі́мі пла́намі — знако́мить (ознакомля́ть) това́рища со свои́ми пла́нами; посвяща́ть това́рища в свои́ пла́ны
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
адкрыва́ць несов., в разн. знач. открыва́ть; (делиться с кем-л. чем-л. — ещё) посвяща́ть (кого во что); (части тела — ещё) обнажа́ть; см. адкры́ць
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
та́йна та́йна, -ны ж.; таямні́ца, -цы ж.;
держа́ть в та́йне трыма́ць у та́йне (у таямні́цы);
посвяща́ть в та́йну адкрыва́ць та́йну;
вое́нная та́йна вае́нная та́йна;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
уво́дзіць несов.
1. в разн. знач. вводи́ть;
2. (устанавливать, заводить) вводи́ть; учрежда́ть;
3. (знакомить с чем-л.) посвяща́ть;
4. (делать употребляемым или действующим) вводи́ть;
1-4 см. уве́сці
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
дзялі́цца несов.
1. в разн. знач. дели́ться; (з кім, чым; чым — ещё) посвяща́ть (кого, что; во что);
дз. апо́шнім кава́лкам хле́ба — дели́ться после́дним куско́м хле́ба;
сям’я́ пачала́ дз. — семья́ начала́ дели́ться;
цо́тныя лі́кі дзе́ляцца на два — чётные чи́сла де́лятся на два;
дз. з тава́рышам сваі́мі пла́намі — дели́ться с това́рищем свои́ми пла́нами; посвяща́ть това́рища в свои пла́ны;
2. страд. дели́ться; члени́ться; см. дзялі́ць
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
посвяще́ние
1. (действие) адкрыва́нне, -ння ср.; азнаямле́нне, -ння ср.; інфармава́нне, -ння ср.; раска́званне, -ння ср.; увядзе́нне, -ння ср.; прысвячэ́нне, -ння ср.; пасвячэ́нне, -ння ср.; см. посвяти́ть, посвяща́ть;
2. (надпись в начале произведения) прысвячэ́нне, -ння ср.;
3. (возведение в сан) пасвячэ́нне, -ння ср.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)