порта́ч прост. парта́ч, -ча́ м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

парта́ч, -ча́ м., прост., груб. порта́ч

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пэ́цкаль м., разг.

1. пачку́н, пачку́нья ж., мази́ла;

2. (неумелый работник) пачку́н; порта́ч

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Парта́чыць ’рабіць што-небудзь дрэнна, недакладна, без ведання справы’ (ТСБМ, Мат. Гом., Мядзв.), парта́ч ’чалавек, які нядбайна або няўмела выконвае сваю справу’ (ТСБМ, Др.-Падб., Мядзв.), порта́ч ’партач; бядняк, галадранец’ (ТС). Запазычанне з польск. (як аб гэтым сведчыць наяўнасць ‑ар‑) partaczyć, partacz ’тс’ (Кюнэ, Poln., 86), якое да pъrtiti (рус. портить) (Брукнер, 397).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)