порохово́й парахавы́;
порохово́й по́греб парахавы́ склеп;
порохово́й заво́д парахавы́ заво́д.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
парахавы́ порохово́й;
◊ ~ва́я бо́чка — порохова́я бо́чка
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
по́греб склеп, род. скле́па м.;
ви́нный по́греб ві́нны склеп;
порохово́й по́греб парахавы́ склеп.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
склеп м.
1. по́греб; подва́л, подпо́лье ср.;
ві́нны с. — ви́нный по́греб;
парахавы́ с. — порохово́й по́греб;
2. (погребальный) склеп
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Про́ба ’ўзор’, ’невялікая частка чаго-небудзь, узятая для праверкі; вызначэнне якасці’, ’выпрабаванне’ (ТСБМ, Нас., Гарэц., Сл. ПЗБ), проб ’тс’ (Ян.), сюды ж про́боваць ’каштаваць’ (ТС). Запазычанне з польск. próba ’праверка, выпрабаванне’ (Карскі, Белорусы, 156; Брукнер, 437; Кюнэ, Poln., 89), таксама як і рус., укр. про́ба (Фасмер, 3, 370). Крыніца слова ў с.-лац. proba ’проба’ ад probāre ’правяраць, выпрабоўваць’, якое трапіла ў польскую мову праз ням. Probe (гл. Брукнер, там жа; Банькоўскі, 2, 797). Адносна формы м. р. проб параўн. рус. пороховой проб (1705 г.). Ст.-бел. проба ’катаванне, мука’ з польскай (Булыка, Запазыч., 264).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
зара́д м.
1. (род. зара́да) воен. заря́д;
парахавы́ з. — порохово́й заря́д;
баявы́ з. — боево́й заря́д;
2. (род. зара́ду) в др. знач. заря́д;
дада́тны з. электры́чнасці — положи́тельный заря́д электри́чества;
з. эне́ргіі — перен. заря́д эне́ргии;
○ электры́чны з. — электри́ческий заря́д
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)