поро́ть​I несов. (распарывать) паро́ць; распо́рваць;

◊

поро́ть чушь, вздор, дичь вярзці́ лухту́, паро́ць глу́пства;

поро́ть горя́чку паро́ць гара́чку.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

поро́ть​II несов., разг. (сечь) лупцава́ць, біць; сячы́, хваста́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

лупцава́ць несов., разг. сечь, поро́ть, стега́ть, бить, драть, лупцева́ть, лупи́ть, колоти́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

паро́ць несов.

1. поро́ть, распа́рывать;

2. (чем.-л. острым) ты́кать, коло́ть;

3. см. бада́ць;

4. разг. (будить) раста́лкивать, поднима́ть;

5. разг. ша́рить; иска́ть;

◊ п. гара́чку — поро́ть горя́чку

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

горя́чка прям., перен. гара́чка, -кі ж.;

бе́лая горя́чка мед. бе́лая гара́чка;

◊

поро́ть горя́чку паро́ць гара́чку;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Пёрка 1 ’наганяй’ (светлаг., Мат. Гом.). Да праць (гл.) < прасл. *pьrati, perą пры ад’ідэацыі рус. по́рка ’лупцоўка’, якое ад пороть ’распорваць’.

Пёрка 2 ’травяністая расліна з вузкімі лістамі’ (Мат. ТС), ’доўгі ліст якой-небудзь расліны’ (ТСБМ). Памяншальнае да пяро́ (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

распо́рваць несов.

1. распа́рывать, поро́ть;

2. (наносить рану чем-л. режущим) распа́рывать, вспа́рывать, разреза́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вярзці́ несов., разг. плести́, нести́, городи́ть, бре́дить;

◊ в. лухту́ — нести́ вздор, поро́ть чушь (дичь);

в. глу́пства — городи́ть чепуху́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гара́чка ж., разг.

1. жар м., горя́чка; лихора́дка;

2. перен. горя́чка;

○ бе́лая г. — бе́лая горя́чка;

◊ паро́ць ~ку — поро́ть горя́чку

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Пароць ’калоць, тыкаць чым-небудзь вострым; разразаць ніткі, якімі што-небудзь зашыта; распорваць, расшываць; бадаць’. Агульнаслав.: рус. поро́ть, укр. поро́ти, ст.-рус. пороти, порю ’разразаць, патрашыць’, царк.-слав. прати, польск. próć, porzę ’распорваць, разразаць’, в.-луж. próć, н.-луж. projś, чэш. pářti ’распорваць’, славац. parať ’тс’, серб.-харв. по̀рити ’распорваць’, славен. práti ’распорваць па шву’, балг. по́ря ’разразаю’. Прасл. porti, porjǫ. Роднасныя грэч. πείρω ’праколваць’, πόρος ’праход’, гоц. faran ’ехаць’ (Траўтман, 206; Мацэнаўэр, LF, 33, 190; Фасмер, 3, 332).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)