попуга́й

1. зоол. папуга́й, -га́я м.;

2. перен., разг. папуга́й, -га́я м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

папуга́й м., прям., перен. попуга́й

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

по́пка м., разг. (попугай) по́пка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

по́пка (попугай) разг. по́пка, -кі м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

мака́а I нескл., ср. (игра) мака́о

мака́а II нескл., м. (попугай) мака́о

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Папуга́й ’трапічная лясная птушка з яркім стракатым апярэннем, якая здольна пераймаць розныя гукі’ (ТСБМ). З рус. попуга́й ’тс’ (параўн. Крукоўскі, Уплыў, 87 і наст.). У рус. мове праз зах.-еўрап. мовы са ст.-франц. papegai, ісп. papagayo ад араб. babaghā (гл. Фасмер, 3, 328; там жа і інш. літ-ра).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

говоря́щий

1. прич. які́ (што) гаво́рыць;

2. прил. гаво́рачы;

говоря́щий попуга́й гаво́рачы папуга́й;

3. сущ. гаво́рачы, -чага м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)