помёт м.

1. (навоз) памёт, -ту м.;

2. (приплод) ко́дла, -ла ср., прыпло́д, -ду м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

памёт, -ту м. помёт

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

каравя́к, -ку́ м. (коровий помёт) коровя́к

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Памёт 1 ’кал, экскрэменты жывёлы’ (ТСБМ, ТС). Паводле Крукоўскага (Уплыў, 40), з рус. помёт ’тс’, таму што корань мет‑ неўласцівы бел. мове. Але параўн. памёт 2.

Памёт 2 ’поле, якое ніколі не апрацоўвалася’ (Інстр. I), ’абложная зямля’ (Касп., ДАБМ, 857; Хрэст. па бел. дыялекталогіі, 334), ’няўдобіца’ (Сл. ПЗБ). Рус. арханг., смал. помёт ’аблога, папар’. Відаць, да *мятаць (параўн. памёт 1), г. зн. ’кінутае, пакінутае (на адпачынак) поле’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ко́дла ср., прям., перен., разг.

1. гнездо́, ло́говище;

2. вы́водок м.; помёт м.;

◊ з усі́м ~лам — шутл. со всем вы́водком

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)