по́марака

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. по́марака
Р. по́маракі
Д. по́марацы
В. по́мараку
Т. по́маракай
по́маракаю
М. по́марацы

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

по́марака ж. умопомраче́ние ср.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

по́марака, ‑і, ДМ ‑рацы, ж.

Тое, што і вар’яцтва, шаленства. // Страта здольнасці разумець тое, што акружае (ад стомленасці, хваробы і пад.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)