поліяні́т

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. поліяні́т
Р. поліяні́ту
Д. поліяні́ту
В. поліяні́т
Т. поліяні́там
М. поліяні́це

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

поліяні́т, -ту м., мин., горн. полиани́т

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

полиани́т мин., горн. поліяні́т, -ту м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)