Verbum

зло́ты, -ага, мн. -ыя, -ых, м.

Грашовая адзінка ў Польшчы.

дэфензі́ва, -ы, ж.

Палітычная паліцыя ў Польшчы ў 1918—1939 гг., а таксама назва органаў контрразведкі.

чаля́днік, -а, мн. -і, -аў, м. (гіст.).

Рамеснік у цэхавага майстра ў феадальных гарадах Беларусі, Літвы, Польшчы.

|| прым. чаля́дніцкі, -ая, -ае.

шаста́к, -а́, мн. -і́, -о́ў, м.

Сярэбраная манета ў сярэдневяковай Польшчы і Вялікім Княстве Літоўскім вартасцю ў шэсць грошаў.

|| прым. шаста́чны, -ая, -ае.

паля́кі, -аў, адз. -ля́к, -а, м.

Заходнеславянскі народ, які складае асноўнае насельніцтва Польшчы.

|| ж. по́лька, -і, ДМ -льцы, мн. -і, -лек.

|| прым. по́льскі, -ая, -ае.

карчма́, -ы́, мн. ко́рчмы і (з ліч. 2, 3, 4) карчмы́, ко́рчмаў, ж. (уст.).

Заезны дом з начлегам у дарэвалюцыйнай Беларусі, ва Украіне і ў Польшчы.

|| прым. карчо́мны, -ая, -ае.

караі́мы, -аў, адз. -і́м, -а, м.

Народнасць цюркскай моўнай групы, якая жыве ў Крыме, Заходняй Украіне, Польшчы, а таксама ў Літве.

|| ж. караі́мка, -і, ДМ -мцы, мн. -і, -мак.

|| прым. караі́мскі, -ая, -ае.

фальва́рак, -рка, мн. -ркі, -ркаў, м.

1. У феадальнай Польшчы, Літве, Беларусі і Заходняй Украіне: панская гаспадарка з комплексам будынкаў, заснаваная на паншчыннай працы сялян.

2. Невялікая сядзіба пана, хутар.

|| прым. фальварко́вы, -ая, -ае.

шля́хта, -ы, ДМ -хце, ж. і шляхе́цтва, -а, н.

У 13 — пачатку 20 ст. ў Беларусі, Польшчы і Літве: дробнапамеснае дваранства.

|| прым. шляхе́цкі, -ая, -ае і шляхе́чы, -ая, -ае.

Шляхецкае саслоўе.

Шляхечыя засценкі.