по́льза кары́сць, -ці ж., мн. нет;
извле́чь по́льзу займе́ць (атрыма́ць) кары́сць;
в по́льзу на кары́сць;
э́то говори́т в его́ по́льзу гэ́та гаво́рыць на яго́ кары́сць;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
По́льза, по́лза ’карысць’ (ТС), по́льга ’палёгка’ (А. Чэмер), по́лза ’добры ўзятак’ (Анох.), по́льзаваць ’мець карысць’, ’лячыць’ (Юрч. СНЛ). Укр. пі́льга ’палёгка, супакаенне’, рус. по́льза ’карысць’, по́льга ’карысць, выгада; палёгка (паляпшэнне здароўя)’, палаб. püʼölga ’карысць’, славац. polaha ’палёгка; дапамога’, балг. по́лза, ст.-слав. польѕа, польза. З прасл. *polьga ад *lьga (Фасмер, 3, 321; Чарных, 2, 54; БЕР, 5, 497). Гл. льга, ільга́ ’лёгкасць, палёгка’, формы з ‑л‑ — у выніку т. зв. трэцяй палаталізацыі.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
вы́йгранка ж., разг. вы́игрыш м., вы́года, по́льза, расчёт м.
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Васпо́льза ’карысць, польза’ (Бяльк.). Утварэнне на базе запазычанага з рус. дзеяслова васпо́льзываць (гл.); параўн. і рус. по́льза ’карысць’. У рус. мове (у Даля і ў СРНГ) слова тыпу воспольза няма.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Спо́льга ‘спакой, спачынак’ (Ян.). Да польга ‘тс’, гл. польза.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
◎ По́ўза ’карысць’ (Ян.). З руск. по́льза ’тс’ з зацвярдзеннем л і пераходам яго ўў.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
спажы́так, -тку м.
1. пита́ние ср., пи́ща ж.;
2. разг. по́льза ж.
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
пажы́так, -тку м.
1. при́быль ж., по́льза ж., вы́года ж.;
2. только мн. пожи́тки, скарб;
3. перен. пи́ща ж.
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
коры́сть ж.
1. (польза, выгода) разг. кары́сць, -ці ж.;
2. (корыстолюбие) карысталю́бства, -ва ср.; кары́слівасць, -ці ж.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Прафі́т ’прыбытак, польза’ (ТСБМ), про́фіт ’харчаванне’ (Гіст. мовы, 2, 264), дыял. прахві́т, про́хвіт ’мізэрнае штодзённае харчаванне’. Калі браць пад увагу акцэнтуацыю, то запазычанне адбывалася двума шляхамі: праз рус. профи́т (> прафіт, прахвіт) і польск. profit (профіт, прохвіт). Крыніца слова ў франц. profit ’прыбытак’, якое ўзыходзіць да лац. profectus, дзеепрым. ад proficere ’ісці на карысць’ (Голуб-Ліер, 395; Банькоўскі, 2, 780–781).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)