по́лы, -ая, -ае.

Пусты ўнутры.

Полае сцябло.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

по́лы

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. по́лы по́лая по́лае по́лыя
Р. по́лага по́лай
по́лае		 по́лага по́лых
Д. по́ламу по́лай по́ламу по́лым
В. по́лы (неадуш.)
по́лага (адуш.)		 по́лую по́лае по́лыя (неадуш.)
по́лых (адуш.)
Т. по́лым по́лай
по́лаю		 по́лым по́лымі
М. по́лым по́лай по́лым по́лых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

по́лы по́лый;

по́лае сцябло́ — по́лый сте́бель;

○ по́лыя ве́ны — по́лые ве́ны

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

по́лы, ‑ая, ‑ае.

Пусты ўнутры, нічым не запоўнены. Полае сцябло. Полыя дэталі.

•••

Полыя вены гл. вена.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

По́лы ’пусты ўнутры, нічым не запоўнены’ (ТСБМ). Рус. полый ’тс’, ’адчынены; раскрыты насцеж’, по́ло ’свабодна, нічым не занята’, стараж.-рус. полъ ’пусты, адкрыты’, ст.-чэш. polo ’полае, пустое месца’. Прасл. *polъ, *polъjь ’адкрыты’, суадносіцца з прасл. *polje (гл. поле), корань і.-е. *pel‑ ’шырокі, адкрыты’ (Чарных, 2, 54). Беларускае слова, хутчэй за ўсё, запазычана з рускай мовы.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

пала́

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. пала́ по́лы
палы́
Р. палы́ по́лаў
Д. пале́ по́лам
В. палу́ по́лы
палы́
Т. пало́й
пало́ю		 по́ламі
М. пале́ по́лах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

кры́ссе, -я, н., зб.

Крысы, полы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

По́ла

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. По́ла
Р. По́лы
Д. По́ле
В. По́лу
Т. По́лай
По́лаю
М. По́ле

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

кры́ссе ср., собир. по́лы мн.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

цыбу́к, -а́, мн. -і́, -о́ў, м.

1. Полы трубкападобны стрыжань курыльнай люлькі.

2. Сцябло.

Кукурузныя цыбукі.

3. Вінаградны чаранок, які выкарыстоўваецца для пасадкі (спец.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)