по́луднік
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
по́луднік |
по́луднікі |
| Р. |
по́лудніка |
по́луднікаў |
| Д. |
по́лудніку |
по́луднікам |
| В. |
по́луднік |
по́луднікі |
| Т. |
по́луднікам |
по́луднікамі |
| М. |
по́лудніку |
по́лудніках |
Крыніцы:
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
по́луднік, ‑а, м.
Абл. Падвячорак. [Бацька] не хацеў крыўдзіць мяне: ад свайго полудніка пакідаў акрайчык хлеба і брусок сала. Сачанка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)