по́лный
1. в разн. знач. по́ўны;
по́лные вёдра по́ўныя вёдры;
рабо́та в по́лном разга́ре пра́ца ў по́ўным разга́ры;
по́лное собра́ние сочине́ний по́ўны збор тво́раў;
по́лная власть по́ўная ўла́да;
по́лные прилага́тельные грам. по́ўныя прыме́тнікі;
по́лная луна́ по́ўня;
по́лная тишина́ по́ўная цішыня́;
взгляд, по́лный ра́дости по́зірк, по́ўны ра́дасці;
ко́мната полна́ люде́й пако́й по́ўны людзе́й;
ему́ нет по́лных тридцати́ лет яму́ няма́ по́ўных трыццаці́ год;
2. (тучный) по́ўны; (толстый) то́ўсты;
по́лный мужчи́на по́ўны (то́ўсты) мужчы́на;
◊
по́лная ча́ша по́ўная ча́ша;
по́лным го́лосом на по́ўны го́лас;
в по́лном смы́сле сло́ва у по́ўным сэ́нсе сло́ва;
в по́лном пара́де у по́ўным пара́дзе;
хлопо́т по́лон рот погов. кло́патаў па ву́шы;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
ма́жны разг. доро́дный, по́лный, пло́тный;
м. мужчы́на — доро́дный (по́лный, пло́тный) мужчи́на
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
паўнава́гавы (имеющий полный вес) полнове́сный
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
паўне́йшы прил. сравнит. ст. полне́е, бо́лее по́лный
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
по́лон по́ўны, по́вен (каго, чаго); см. по́лный 1.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
паўнава́ты
1. (почти полный) полнова́тый;
2. полнова́тый, тучнова́тый
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
го́рестный (полный горя) гаро́тны; го́ркі; (выражающий скорбь) тужлі́вы; жа́ласны;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
По́ўны ’напоўнены да самага верху, перапоўнены’, ’цалкам ахоплены’, ’тоўсты’ (ТСБМ, Нас., Шат., Касп., Сл. ПЗБ, Ян., ТС, Бяльк.), ’цэлы’ (Бяльк.), по́вен ’поўны’, ’вельмі многа’ (валож., в.-дзв., Сл. ПЗБ), ст.-бел. полный, укр. по́вний, рус. по́лный, польск. pełny, в.-луж. połny, н.-луж. połny, палаб. påu̯në, чэш., слав. plný, славен. pȏln, серб.-харв. пу̏н, балг. пълн, макед. полн, ст.-сл. плънъ. Прасл. *pъlnъ, *pъlnъjь (< і.-е. *pl̥‑no‑s ’поўны’); роднаснае літ. pìlnas ’поўны’, pìlti ’наліваць’, прус. pilnan ’цэлае’, англ. full, франц. plejn, інд. prāna‑ і pūrnás ’поўны’, ст.-грэч. πλήρης, лац. pleo ’напаўняю’ (параўн. кампле́кт), plēnus, ням. Fülle, voll — ад кораня са значэннем ’напаўняць, наліваць’ (Глухак, 512; Брукнер, 402; Фасмер, 3, 312, з літ-рай).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
дзябёлы разг.
1. по́лный, пло́тный, дебе́лый;
2. пло́тный, то́лстый;
~лая до́шка — то́лстая доска́
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
сдо́бный
1. здо́бны; см. сдо́ба 2;
2. перен. (пухлый, полный — о человеке), разг., шутл. пу́льхны.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)