По́лам ’полымя’ (смарг., глыб., Сл. ПЗБ), по́ламя ’тс’ (шальч., беласт., Сл. ПЗБ), по́ламень ’тс’ (пух., Сл. ПЗБ), полань ’тс’ (в.-дзв., брасл., віл., Сл. ПЗБ). Гл. полымя.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

по́л

‘сукупнасць уласцівасцей, якія характарызуюць жаночы і мужчынскі арганізм’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. по́л
Р. по́лу
Д. по́лу
В. по́л
Т. по́лам
М. по́ле

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

по́л

‘нары, палаткі’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. по́л палы́
Р. по́ла пало́ў
Д. по́лу пала́м
В. по́л палы́
Т. по́лам пала́мі
М. по́ле пала́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пала́

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. пала́ по́лы
палы́
Р. палы́ по́лаў
Д. пале́ по́лам
В. палу́ по́лы
палы́
Т. пало́й
пало́ю		 по́ламі
М. пале́ по́лах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

◎ Лізь, лісь ’пра лізанне’ (мсцісл., полам., Нар. лекс.) — аддзеяслоўныя ўтварэнні. Да лізаць (гл.)..

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)