по́крыўны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
по́крыўны |
по́крыўная |
по́крыўнае |
по́крыўныя |
| Р. |
по́крыўнага |
по́крыўнай
по́крыўнае |
по́крыўнага |
по́крыўных |
| Д. |
по́крыўнаму |
по́крыўнай |
по́крыўнаму |
по́крыўным |
| В. |
по́крыўны (неадуш.)
по́крыўнага (адуш.) |
по́крыўную |
по́крыўнае |
по́крыўныя (неадуш.)
по́крыўных (адуш.) |
| Т. |
по́крыўным |
по́крыўнай
по́крыўнаю |
по́крыўным |
по́крыўнымі |
| М. |
по́крыўным |
по́крыўнай |
по́крыўным |
по́крыўных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
абало́нка, ‑і, ДМ ‑нцы; Р мн. ‑нак; ж.
1. Покрыва ў выглядзе шкарлупіны, скуркі (у пладах), тканіны або проста верхні слой чаго‑н. Ядзерка арэха захавана пад моцнай абалонкай. Зямны шар мае цвёрдую абалонку — зямную кару. Абалонка аэрастата. // Назва некаторых покрыўных тканак. Слізістая абалонка. Рагавая абалонка. Сеткавая абалонка. Радужная абалонка.
2. перан. Форма вонкавага выяўлення якога‑н. унутранага зместу. Пад знешняй фантастычнай абалонкай падання мы бачым яе [легенды] рэальную аснову. Івашын.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)