поко́й м.

1. спако́й, -ко́ю м., супако́й, -ко́ю м.; (тишина) цішыня́, -ні́ ж.;

те́ло в состоя́нии поко́я физ. це́ла ў ста́не спако́ю;

наруша́ть поко́й паруша́ць спако́й;

ночно́й поко́й (приро́ды) начны́ спако́й, начна́я цішыня́;

2. (отдых) спачы́н, -ну м., спачы́нак, -нку м.;

удали́ться на поко́й пайсці́ на спачы́нак;

3. (комната) уст. пако́й, -ко́я м.;

приёмный поко́й прыёмны пако́й;

не дава́ть поко́я не дава́ць спако́ю;

оста́вить в поко́е пакі́нуць у спако́і;

не име́ть поко́я не мець спако́ю;

не знать поко́я не ве́даць спако́ю;

ве́чный поко́й ве́чны спако́й.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

спачы́нак, -нку м. о́тдых, поко́й

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

спако́й, -ко́ю м.

1. в разн. знач. споко́йствие ср., поко́й;

пару́шыць с. но́чы — нару́шить споко́йствие (поко́й) но́чи;

парушэ́нне грама́дскага ~ко́ю — наруше́ние обще́ственного споко́йствия;

2. (физическое и душевное спокойствие) поко́й;

хво́раму патрэ́бен с. — больно́му необходи́м поко́й;

3. (уравновешенность, выдержка) споко́йствие ср., хладнокро́вие ср., невозмути́мость ж.;

4. физ. поко́й;

це́ла ў ста́не ~ко́ю — те́ло в состоя́нии поко́я;

ве́чны с. — ве́чный поко́й;

не дава́ць ~ко́ю — не дава́ть поко́я;

не ве́даць (не знаць, не мець) ~ко́ю — не знать (не име́ть) поко́я;

даць с. — оста́вить в поко́е;

цішыня́ і с. — тишь да гладь

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пако́й м. ко́мната ж.;

кватэ́ра з двух пако́яў — кварти́ра из двух ко́мнат;

прыёмны п. — приёмный поко́й

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

угомо́н разг. (покой) спако́й, -ко́ю м.;

нет на них угомо́ну няма́ на іх спако́ю;

не знать угомо́ну не ве́даць спако́ю;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

спачы́н, -ну м. о́тдых, поко́й;

пача́ць за здаро́ўе, а ко́нчыць за с.посл. нача́ть за здра́вие, а ко́нчить за упоко́й

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

цішыня́ ж.

1. тишина́, тишь;

2. споко́йствие ср., поко́й м.;

ц. і спако́й — тишь да гладь;

мёртвая ц. — мёртвая тишина́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

упокое́ние ср., уст. супакае́нне, -ння ср., заспакае́нне, -ння ср.; (покой) спако́й, -ко́ю м., супако́й, -ко́ю м., спачы́н, -ну м.;

ме́сто упокое́ния церк. ме́сца (ве́чнага) спачы́ну, магі́ла;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прыёмны в разн. знач. приёмный;

п. дзень — приёмный день;

~ныя экза́мены — приёмные экза́мены;

~ная камі́сія — приёмная коми́ссия;

п. сын — приёмный сын;

~ная ма́ці — приёмная мать;

п. пако́й — приёмный поко́й

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ве́чный в разн. знач. ве́чны;

переда́ть в ве́чное по́льзование перада́ць у ве́чнае карыста́нне;

ве́чные спо́ры ве́чныя спрэ́чкі;

ве́чная сла́ва ве́чная сла́ва;

ве́чный поко́й ве́чны спако́й;

ве́чная па́мять ве́чная па́мяць;

ве́чное перо́ ве́чнае пяро́;

спать ве́чным сном спаць ве́чным сном;

на ве́ки ве́чные на ве́кі ве́чныя.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)