по́казка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. по́казка по́казкі
Р. по́казкі по́казак
Д. по́казцы по́казкам
В. по́казку по́казкі
Т. по́казкай
по́казкаю		 по́казкамі
М. по́казцы по́казках

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

По́казка ’прыказка, байка’ (Янк. 1, Сл. ПЗБ). Ад по‑казка > да по- і казаць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

барада́ты, -ая, -ае.

1. Які аброс барадой (у 2 знач.).

Б. дзед.

2. Даўні, здаўна вядомы (разм.).

Б. анекдот.

Барадатая показка.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

◎ Пры́шта ’байка, показка’ (ТС). Гл. прьгчта.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

песня пе́сня, -ні ж.;

◊

лебеди́ная песня лебядзі́ная пе́сня;

это ста́рая песня гэта стара́я по́казка (ба́йка);

это до́лгая песня гэта спява́ная пе́сня;

тяну́ть (петь) одну́ и ту же (всё ту же) песню цягну́ць (спява́ць) адну́ і ту́ю ж (усё ту́ю ж) пе́сню;

из песни сло́ва не вы́кинешь погов. з пе́сні сло́ва не вы́кінеш;

его́ песня спе́та яго́ пе́сня спе́та.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)