по́дслух
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
по́дслух |
по́дслухі |
| Р. |
по́дслуху |
по́дслухаў |
| Д. |
по́дслуху |
по́дслухам |
| В. |
по́дслух |
по́дслухі |
| Т. |
по́дслухам |
по́дслухамі |
| М. |
по́дслуху |
по́дслухах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
по́дслух, -ху м., обл. подслу́шивание ср.
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
по́дслух, ‑у, м.
Абл. Падслухванне. Цімоха агортвае страх: А што, калі стане вядома, Як потайкам ён па начах Выходзіць на подслухі з дому? Колас.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)