по́двязка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. по́двязка по́двязкі
Р. по́двязкі по́двязак
Д. по́двязцы по́двязкам
В. по́двязку по́двязкі
Т. по́двязкай
по́двязкаю		 по́двязкамі
М. по́двязцы по́двязках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

по́двязка ж. (принадлежность туалета) подвя́зка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

подвя́зка ж.

1. (действие) падвя́зка, -кі ж., падвя́званне, -ння ср.; падпяра́званне, -ння ср.; падро́бліванне, -ння ср.; см. подвя́зывать;

2. (резинка или тесёмка для укрепления чулка на ноге) падвя́зка, -кі ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

по́двязка, ‑і, ДМ ‑зцы; Р мн. ‑зак; ж.

Тое, што і падвязка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падвя́зка ж. подвя́зка; см. падвяза́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

падвя́званне ср. подвя́зывание; подвя́зка ж.; см. падвя́зваць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)