подвали́ть

1. разг. падвалі́ць, падсы́паць;

подвали́ть земли́ падвалі́ць (падсы́паць) зямлі́;

2. (о судах) падплы́сці, падплы́ць;

ка́тер подвали́л ка́тар падплы́ў;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

подва́ленный падва́лены, падсы́паны; см. подвали́ть​ 1;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

падплы́сці сов.

1. подплы́ть; (о судах — ещё) подвали́ть, привали́ть;

2. разг. подте́чь

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

падвалі́ць I сов., в разн. знач. подвали́ть;

наро́ду ~лі́ла — народу подвали́ло;

за ноч ~лі́ла сне́гу — за́ ночь подвали́ло сне́гу

падвалі́ць II сов. (сукно и т.п.) приваля́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)