по́давы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. по́давы по́давая по́давае по́давыя
Р. по́давага по́давай
по́давае		 по́давага по́давых
Д. по́даваму по́давай по́даваму по́давым
В. по́давы (неадуш.)
по́давага (адуш.)		 по́давую по́давае по́давыя (неадуш.)
по́давых (адуш.)
Т. по́давым по́давай
по́даваю		 по́давым по́давымі
М. по́давым по́давай по́давым по́давых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

по́давы подо́вый, подово́й

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

по́давы, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да пода; з подам. Подавая печ.

2. Спечаны на подзе ў печы. Подавы хлеб.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

под, -а, М -дзе, мн. пады́, -о́ў, м.

Ніжняя паверхня ў печы, а таксама (у заводскіх печах) месца, дзе нагрэвам, абпалам або плаўленнем апрацоўваюцца вырабы.

|| прым. по́давы, -ая, -ае.

П. хлеб (спечаны на подзе).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

подово́й и подо́вый

1. по́давы;

подово́й кирпи́ч по́давая цэ́гла;

2. (испечённый на поду) чарэ́невы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)