пнё́вы гл. пень.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пнё́вы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. пнё́вы пнё́вая пнё́вае пнё́выя
Р. пнё́вага пнё́вай
пнё́вае		 пнё́вага пнё́вых
Д. пнё́ваму пнё́вай пнё́ваму пнё́вым
В. пнё́вы (неадуш.)
пнё́вага (адуш.)		 пнё́вую пнё́вае пнё́выя (неадуш.)
пнё́вых (адуш.)
Т. пнё́вым пнё́вай
пнё́ваю		 пнё́вым пнё́вымі
М. пнё́вым пнё́вай пнё́вым пнё́вых

Крыніцы: piskunou2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пень, пня, мн. пні, пнёў, м.

1. Астатак спілаванага, ссечанага ці зламанага дрэва, які тырчыць з зямлі.

Карчаваць пні.

Быць на пні (быць не зрэзаным — пра лес, збожжа). Стаіць як п. (перан.: нерухома, нічога не разумеючы; разм.).

2. Адно дрэва будаўнічага матэрыялу.

Купіць сорак пнёў лесу.

3. перан. Пра бесталковага, абыякавага да ўсяго чалавека (разм., пагард.).

Што гэты п. тут можа зразумець?

|| памянш. пянёк, -нька́, мн. -нькі́, -нько́ў, м. (да 1 знач.).

|| прым. пянёчны, -ая, -ае (да 1 і 2 знач.) і пнёвы, -ая, -ае (да 1 і 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

асмо́л, ‑у, м.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. асмольваць — асмаліць ​2.

2. Смалістая драўніна хвойных народ. Пнёвы асмол.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)