плё́хнуць
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
плё́хну |
плё́хнем |
| 2-я ас. |
плё́хнеш |
плё́хнеце |
| 3-я ас. |
плё́хне |
плё́хнуць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
плё́хнуў |
плё́хнулі |
| ж. |
плё́хнула |
| н. |
плё́хнула |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
плё́хні |
плё́хніце |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| прош. час |
плё́хнуўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
плёхнуць сов., см. плю́хнуць
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
плёхнуць, ‑ну, ‑неш, ‑не; зак.
Тое, што і плюхнуць. І за кустамі зноў плёхнула вада, нібы нехта ступіў нагой у лужыну. Галавач. Мікола плёхнуў вадой на твар, выцерся краем сарочкі і з поўнымі біклагамі рушыў назад. Новікаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
плёхаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да плёхнуць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
плёханне, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. плёхаць — плёхнуць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Плёхаць ’плюхаць’ (ТСБМ, Клім., Растарг.), ’плёскаць’ (ТС), плёхацца ’плюхацца’ (Шат.; Растарг.; маст., пух., Сл. ПЗБ; сміл., Стан.), ’плёскацца’ (ТС), ’пялёскацца’ (люб., Жыв. НС), плёхнуць ’плюхнуць, выліць’ (Бяльк.), пліхну́ць ’плюхнуць, пырснуць’ (Касп.), плёхыньня, плёхкыньня ’плюханне’ (Юрч. СНЛ), плёхнуць ’плёснуць, плюхнуць’ (сміл., Стан.), плёшчыты ’шумець (пра ваду)’ (Сл. Брэс.), плёшчы́ты ’тс’ (пін., Нар. лекс.), плёхоті́ты ’тс’, ’бурчэць пры цячэнні’ (іван., ЛА, 5). Рус. плёхать, плеха́ть ’пырскаць, плёскаць’, плёхнулася, плехаться ’выплюхвацца’, н.-луж. plěšyś ’цячы, ліцца’, харв. plejati ’біць, удараць’. Да пле́скаць (гл.) з экспрэсіўнай зменай ск > х. Сюды ж плёха ’той, хто вымачыўся, плёскаючыся ў вадзе’ (ТС).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)