плё́скаўка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. плё́скаўка плё́скаўкі
Р. плё́скаўкі плё́скавак
Д. плё́скаўцы плё́скаўкам
В. плё́скаўку плё́скаўкі
Т. плё́скаўкай
плё́скаўкаю		 плё́скаўкамі
М. плё́скаўцы плё́скаўках

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

◎ Плёскаўка, плёцкаўка ’вялікі драўляны молат для разбівання камякоў на полі’ (Касп.). Да плёскаць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)