плё́нны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. плё́нны плё́нная плё́ннае плё́нныя
Р. плё́ннага плё́ннай
плё́ннае		 плё́ннага плё́нных
Д. плё́ннаму плё́ннай плё́ннаму плё́нным
В. плё́нны (неадуш.)
плё́ннага (адуш.)		 плё́нную плё́ннае плё́нныя (неадуш.)
плё́нных (адуш.)
Т. плё́нным плё́ннай
плё́ннаю		 плё́нным плё́ннымі
М. плё́нным плё́ннай плё́нным плё́нных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

плённы, -ая, -ае.

1. Які дае плён (у 1 знач.).

Плённая зямля.

2. перан. Які дае добрыя вынікі, прадукцыйны.

Плённая дзейнасць на ніве культуры.

Плённа (прысл.) працаваць.

|| наз. плённасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

плённы плодотво́рный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

плённы, ‑ая, ‑ае.

1. Які дае плён (у 1 знач.). І там, дзе пелі пушчы баравыя, Корч смаляны хаціны асвятляў, Гараць агні гігантаў індустрыі, Шуміць калоссем плённая зямля. Звонак.

2. перан. Які дае добрыя вынікі, прадукцыйны. Дні працы ў лесе былі для прафесара вельмі плённымі. Кавалёў. Плённымі справамі адзначылі мінулы год працоўныя Савецкай Беларусі. «Звязда».

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прадукцы́йны, -ая, -ае.

1. Плённы.

Прадукцыйная праца.

2. Які мае адносіны да развядзення жывёлы для атрымання прадуктаў жывёлагадоўлі.

Прадукцыйная жывёлагадоўля.

|| наз. прадукцы́йнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

небеспло́дный плённы; (не напрасный) няма́рны; недарэ́мны; (небезуспешный) небеспаспяхо́вы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

мэтаімклі́вы, ‑ая, ‑ае.

Які імкнецца да пэўнай мэты. Заўсёды дапытлівы і мэтаімклівы, Максім Багдановіч прайшоў плённы шлях развіцця і творчых шуканняў. Майхровіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сатво́рчасць, ‑і, ж.

Сумесная творчасць з кім‑н. у якой‑н. галіне. Садружнасць, сатворчасць дае плённы здабытак у любой галіне дзейнасці чалавека. «Звязда».

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

◎ Пляшня́ ’прылада ў выглядзе рычага для даставання з зямлі вялікіх камянёў’ (Скарбы). Відаць, з тпяяння < плённы, плятня < плячо (гл.), параўн. плячо каромысла.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

жыватво́рны, ‑ая, ‑ае.

Які дае жыццё, аднаўляе сілы, ажыўляе. Жыватворнае летняе сонца. □ А пройдзе ноч, жыватворная летняя ноч, — ізноў усё ажывае, зелянее. Кулакоўскі. // перан. Спрыяльны, дабратворны, плённы. Жыватворныя ідэі рэвалюцыі атрымліваюць новыя і новыя перамогі. «ЛіМ».

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)